کسانی که راه اندیشیدن را باز گذاشتند، شاید به این فکر نکرده بودند که در همه ی زمینه ها پیشرفت خواهند کرد.
و در عوض کسانی که جلوی اندیشیدن را گرفتند شاید هرگز فکر نمی کردند که این راه به بن بست ختم می شود.
اگر یک کشور بخواهد تولیدات متعددی در همه ی زمینه ها داشته باشد بایستی راه اندیشیدن و اندیشه ورزی را باز کند تا پس از چند دهه بتواند در همه ی زمینه های تولید موثر واقع شود.
چون همه چیز به اندیشیدن بستگی دارد، زیرا اگر در اندیشه خطا هم رخ دهد قابل بازیابی و تصحیح است ،اما وقتی اندیشه ای نباشد و تداخل و تعدد افکار پیش نیاید، خطایی صورت نخواهد گرفت، بنابراین نباید انتظار داشت که صلاحی صورت گیرد.
